Ακολουθεί το κείμενο της ραδιοφωνικής μας συνέντευξης με τον αναλυτή και επιστήμονα James Petras, ο οποίος μας μίλησε για τις κοινοβουλευτικές εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου και το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα αυτό το καιρό. Αυτή η συνέντευξη μεταδόθηκε την εβδομάδα της 12-20 Σεπτεμβρίου 2015. Μπορείτε να βρείτε και να κατεβάσετε το podcast της συνέντευξης εδώ.

ΜΝ: Μαζί μας σήμερα στην ειδική προεκλογική μετάδοση μας είναι ο διακεκριμένος επιστήμονας και αναλυτής James Petras, επίτιμος καθηγητής κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου Binghamton της Νέας Υόρκης. James, ευχαριστούμε καταρχήν που βρίσκεστε πάλι μαζί μας.

JP: Η χαρά είναι δική μου, ευχαριστώ που με καλέσατε εκ νέου.

ΜΝ: Για να ξεκινήσουμε, πολλοί άνθρωποι εντός και εκτός Ελλάδας ξαφνιάστηκαν με το πισωγύρισμα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε λίγους μόλις μήνες, και για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά απέρριψε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, υπογράφοντας με την τρόικα ίσως την πιο οδυνηρή μνημονιακή συμφωνία που έχουμε δει μέχρι στιγμής. Εσείς όμως δεν ξαφνιαστήκατε. Ποια είναι η δική σας αντίδραση στα γεγονότα που έλαβαν μέρος το καλοκαίρι που μας πέρασε;

JP: Είναι ξεκάθαρο πως η συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και η υποταγή του προς τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτέλεσαν ισχυρό πλήγμα στις απαιτήσεις της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού που τους είχε ψηφίσει αρχικά. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του λαού έμεινε απογοητευμένο από την αλλαγή πλεύσης του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω όμως πως δεν ήταν έκπληξη αυτό το γεγονός, καθώς μέσα στο κομματικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ βρισκόντουσαν πολλά πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που έχει μία πολύ γνωστή προϊστορία μη τήρησης των υποσχέσεων του και υποταγής προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Νομίζω ότι το ουσιαστικό πρόβλημα ήταν το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε πρότεινε εναλλακτική λύση από την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δέχθηκε την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως το πλαίσιο της πολιτικής της, και δέχθηκε επίσης την αποπληρωμή του χρέους. Ουδέποτε σχηματίστηκε από το ΣΥΡΙΖΑ μία πραγματικά ανεξάρτητη πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερεκτίμησε την ικανότητα του να διαπραγματευτεί μία προοδευτική συμφωνία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε καμία ένδειξη ότι κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό. Η συμφωνία τους για την αποπληρωμή του χρέους ήταν άλλο ένα μεγάλο λάθος, καθώς δεν υπήρχε περίπτωση η Ελλάδα να μπορέσει να βρει τους πόρους για να εξυπηρετήσει το εξωτερικό χρέος της. Νομίζω λοιπόν πως αυτοί οι τρεις παράγοντες: η κομματική σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ, το πλαίσιο μέσα στο οποίο επέλεξε να δραστηριοποιηθεί, και το γεγονός ότι συνέχισε την αποπληρωμή του χρέους, υπονόμευσε οποιαδήποτε πιθανότητα απόρριψης του προγράμματος λιτότητας και οπισθοδρόμησης.

ΜΝ: Και επίσης, υπάρχει το πόρισμα για το Ελληνικό χρέος, που βρήκε ότι το μεγαλύτερο μέρος του είναι απεχθές και παράνομο…

JP: Ναι, φυσικά. Αυτό ήταν το τελικό συμπέρασμα της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους που σχηματίστηκε από την πρόεδρο του Ελληνικό κοινοβουλίου, που ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Και όμως, το ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε το τελικό πόρισμα αυτής της επιτροπής! Ο Τσίπρας ουσιαστικά αγνόησε το πόρισμα για το Ελληνικό χρέος, το αντιμετώπισε σαν να μην είχε την παραμικρή σημασία, και νομίζω αυτό το γεγονός είναι ενδεικτικό ως προς τον τρόπο ηγεσίας του Τσίπρα, που θύμιζε περισσότερο τον Ναπολέων. Ο Τσίπρας είχε Ναπολεόντειο κόμπλεξ και απέρριπτε οποιαδήποτε πολιτική που δεν ήταν συμβατή με την αποπληρωμή του χρέους και την πλήρη υποταγή στις διαταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήταν ένας άκρως δικτατορικός και αυθαίρετος τρόπος ηγεσίας, και ένα μεγάλο ποσοστό των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, της κεντρικής επιτροπής και του υπουργικού συμβουλίου δεν αμφισβήτησαν όσο θα έπρεπε την δικτατορική ηγεσία του Τσίπρα.

ΜΝ: Τι πιστεύετε ότι ήταν το πραγματικό μήνυμα που έστειλαν οι ψηφοφόροι στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, και με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι αυτό το μήνυμα μπορεί να εκφραστεί στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές;

JP: Νομίζω πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και το ηχηρό “όχι” αποτέλεσε μία ισχυρή απόρριψη της συνέχισης των οπισθοδρομικών πολιτικών και της δικτατορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήταν μία προσπάθεια επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας και του χαμένου εδάφους των τελευταίων ετών και η έκφραση της επιθυμίας να δοθεί μεγαλύτερη προτεραιότητα στις ανάγκες της Ελλάδας και των πολιτών της, παρά των προτεραιοτήτων των δανειστών, των ιδιωτικοποιήσεων και της λιτότητας. Ήταν ένα αποφασιστικό όχι σε όλες τις πολιτικές των προηγούμενων ετών και σε όλα όσα συμφώνησε στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας. Έτσι λοιπόν είχαμε το γεγονός αυτού του ισχυρού “όχι” εν μέσω της πλήρης υποταγής του ΣΥΡΙΖΑ προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και την συνέχιση αυτών των οπισθοδρομικών πολιτικών της.

ΜΝ: Είμαστε στον αέρα με τον επιστήμονα και καθηγητή James Petras εδώ στο Διάλογος Radio για την ειδική προεκλογική μας εκπομπή, και James, υπάρχουν πολλοί εντός και εκτός Ελλάδας που πλέον έχουν εστιάσει τις ελπίδες τους στο νέο πολιτικό κόμμα, την “Λαϊκή Ενότητα,” που ιδρύθηκε πρόσφατα από πρώην μέλη της “Αριστερής Πλατφόρμας” του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει μία αισιοδοξία ότι πολιτικά πρόσωπα όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που πρόσφατα ανακοίνωσε την σύμπραξή της με την Λαϊκή Ενότητα, αλλά και ο πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, θα εκφράσουν το μήνυμα του “όχι” και του αντιμνημονιακού κινήματος. Πιστεύετε ότι αυτές οι ελπίδες είναι βάσιμες, ή πιστεύετε ότι η Λαϊκή Ενότητα, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα τηρήσει της υποσχέσεις του;

JP: Ας εξετάσουμε το θέμα σε μία ευρύτερη βάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα θα υποστεί απώλειες στις επερχόμενες εκλογές. Το πολιτικό τοπίο θα διασπαστεί ακόμα περισσότερο. Οι ψηφοφόροι είναι εξαιρετικά απογοητευμένοι. Ότι και να ψηφίσουν, όποιον και αν ψηφίσουν, θα γίνει με γνώμονα τον φόβο και όχι την ελπίδα. Αυτή η ψήφος τους θα αποτελέσει ουσιαστικά αναζήτηση για νέους πολιτικούς πελάτες και για το λιγότερο κακό, και όχι για δυνάμεις διαρθρωτικών αλλαγών. Νομίζω ότι η ελπίδα, οι προσδοκίες και το ριζοσπαστικό πνεύμα που εκφράστηκαν στις εκλογές του Ιανουαρίου έχουν χαθεί πλέον. Πιστεύω ότι η “Λαϊκή Ενότητα” δεν θα τα πάει καλά στις εκλογές. Τα μέλη της Λαϊκής Ενότητας παρέμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από ότι έπρεπε και δεν ανέπτυξαν ευρύτερη λαϊκή βάση έξω από την κομματική δομή του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει πολύ μικρή συμμετοχή και επιρροή η Λαϊκή Ενότητα στα λαϊκά κινήματα. Η διαφωνία τους με το ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος ήταν ουσιαστικά μία εσωκοινοβουλευτική μάχη. Δεν κινητοποίησαν τον λαό, δεν τον κατέβασαν στους δρόμους. Και έτσι λοιπόν νομίζω ότι ο λαός, σε γενικές γραμμές, έχει απογοητευτεί με οτιδήποτε σχετίζεται με το ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχει πλέον χαμηλό ποσοστό εμπιστοσύνης για μία δεύτερη ευκαιρία, ιδίως μετά το γεγονός ότι ο λαός είδε τα μέλη της σημερινής Λαϊκής Ενότητας να παραμένουν στα υπουργικά πόστα τους ενώ ήταν σε εξέλιξη το μεγάλο ξεπούλημα. Πιστεύω ότι η Λαϊκή Ενότητα θα είναι τυχερή αν καταφέρει να κερδίσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και νομίζω ότι όσοι τελικά θα ψηφίσουν, θα κρατήσουν την μύτη τους και ίσως το 25% περίπου των ψηφοφόρων θα ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η Λαϊκή Ενότητα θα κερδίσει περίπου το 5% των ψήφων. Πιστεύω επίσης ότι τα δεξιά κόμματα, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι θα σχηματίσουν μία ετοιμόρροπη κυβέρνηση συνασπισμού, και δεν νομίζω ότι θα έφερναν αντίρρηση στην ενδεχόμενη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε μία τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας, καθώς όλοι τους συμφωνούν στα μέτρα του τρίτου μνημονίου. Από πολιτικής άποψης, δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι να μην σχηματίσουν μία τέτοια κυβέρνηση συνασπισμού.

ΜΝ: Αυτή η κυβέρνηση συνασπισμού που μόλις περιγράψατε τι θα σήμαινε για την χώρα;

JP: Νομίζω ότι αυτή η κυβέρνηση πολύ απλά θα εφαρμόσει αυτές τις καταστροφικές και οπισθοδρομικές μνημονιακές πολιτικές που συμφωνήθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω ότι θα συνεχίσουν το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος των φυσικών και κερδοφόρων πόρων της Ελληνικής οικονομίας. Πιστεύω επίσης ότι θα ακολουθήσει μεγάλος αριθμός απολύσεων. Θα περικοπούν ακόμα περισσότερο οι συντάξεις και οι μισθοί. Αυτά τα μέτρα θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε μία ακόμα βαθύτερη οικονομική ύφεση, και δεν πιστεύω ότι θα έρθουν καινούριες επενδύσεις στην χώρα. Αντιθέτως, οι εισπράξεις από τις ιδιωτικοποιήσεις που θα ακολουθήσουν θα πάνε απευθείας στους ξένους τραπεζίτες. Η Ελλάδα έχει μπροστά της μία παρατεταμένη οικονομική ύφεση, περαιτέρω οπισθοδρόμηση και στασιμότητα, και η μόνη ελπίδα που υπάρχει είναι ότι ίσως ο λαός θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα δεξιά κόμματα δεν έχουν τίποτα καλό να τους προσφέρουν, και ότι ίσως θα δούμε εκ νέου τον κόσμο να κατεβαίνει στους δρόμους και ενδεχομένως την ριζοσπαστικοποίηση αυτών των διαδηλώσεων. Έως τότε, θα συνεχίσει το κύμα μετανάστευσης έξω από την χώρα, θα συνεχίσει η φυγή κεφαλαίων από την χώρα, και η Ελλάδα θα μετατραπεί σε αποκλειστικά τουριστική οικονομία, που θα ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το ξένο κεφάλαιο. Νομίζω ότι η μείωση της δημόσιας ιδιοκτησίας θα οδηγήσει στην αύξηση της ξένης ιδιοκτησίας στην Ελλάδα.

ΜΝ: Είμαστε στον αέρα με τον διακεκριμένο καθηγητή και αναλυτή James Petras εδώ στο Διάλογος Radio για την προεκλογική μας εκπομπή, και James, η “Λαϊκή Ενότητα” ουσιαστικά έχει υιοθετήσει το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ, ένα πρόγραμμα που πολύ γρήγορα εγκαταλείφθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά από τις εκλογές του Ιανουαρίου. Πιστεύετε ωστόσο ότι το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης προσφέρει πραγματικές λύσεις για την Ελλάδα;

JP: Δεν πιστεύω ότι το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης αποτελεί ουσιαστική λύση, πρώτον επειδή είναι εξαιρετικά ασαφής όσον αφορά το θέμα της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Αυτό υπονομεύει οποιαδήποτε πιθανότητα ανάπτυξης μίας πραγματικά εναλλακτικής πολιτικής πορείας. Δεύτερον, το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης δεν αναφέρει τίποτα όσον αφορά την εφαρμογή ενός μορατόριουμ αποπληρωμής του εξωτερικού χρέους, μία κίνηση που θα ήταν απαραίτητη για την ανακατεύθυνση πολύτιμων πόρων προς την δημιουργία μίας νέας και εναλλακτικής οικονομικής στρατηγικής. Έτσι λοιπόν, οι μεταρρυθμίσεις που προτείνονται στο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης υπονομεύονται από το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο ενδέχεται να εφαρμοστεί το ίδιο το πρόγραμμα. Όποια θετικά μπορεί να περιέχει το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης όσον αφορά την κοινωνική πολιτική υπονομεύονται από το γεγονός ότι αποκλείει το ίδιο το πρόγραμμα την ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την αλλαγή πλεύσης για την χώρα. Επίσης, πιστεύω ότι η “Λαϊκή Ενότητα” δεν αντιστάθηκε όταν έπρεπε, όταν ήρθαν αντιμέτωποι με αυτά τα θέματα ως μέλη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έπεισαν τον κόσμο ότι είναι πρόθυμοι να έρθουν σε ρήξη με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα όταν ο ίδιος, πολύ νωρίς στην θητεία του, απέρριψε το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Ακούστηκαν κάποιες μουρμούρες και διαφωνίες, αλλά μόνο εντός κοινοβουλίου. Δεν κινητοποίησαν το λαό, και έτσι μένουμε με την απορία για το αν τα μέλη της Λαϊκής Ενότητας έχουν την ικανότητα και την θέληση να κατεβάσουν τον λαό στους δρόμους, να πιέσουν την κυβέρνηση, να αναπτύξουν την κοινωνική συνείδηση και να αποτελέσουν μία πραγματική εναλλακτική λύση. Πιστεύω ότι η Λαϊκή Ενότητα θα είναι κατώτερη των περιστάσεων και θα αποτελεί απλά ένα κοινοβουλευτικό άλλοθι για τις πολιτικές που θα εφαρμοστούν στη συνέχεια.

ΜΝ: Ας συζητήσουμε τώρα την στάση της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο προς την Ελλάδα με τις ασφυκτικές πιέσεις που άσκησε για την συμφωνία του τρίτου μνημονίου και της άγριας λιτότητας που περιέχει, όσο και τον τρόπο που έχει αντιμετωπίσει την μεγάλη ανθρωπιστική κρίση που όλο και γιγαντώνεται, με τους πρόσφυγες που προέρχονται από τη Συρία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Πως σχολιάζεται την στάση και τις κινήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτό το καιρό;

JP: Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι, και θα συνεχίσει να είναι ένας ολιγαρχικός θεσμός, που ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τη Γερμανία, την Αγγλία, την Γαλλία, ίσως και την Ολλανδία, μαζί με τους δορυφόρους αυτών των χωρών στην Ανατολική Ευρώπη. Δεν αντιπροσωπεύει τίποτα προοδευτικό σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας άκαμπτος, ιεραρχικός θεσμός που ουσιαστικά λειτουργεί με την λογική ότι τα κράτη-μέλη της πρέπει να υπακούσουν στις οικονομικές και πολιτικές διαταγές που προέρχονται από τη Γερμανία. Με αυτό τον τρόπο, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει λειτουργήσει ως συλλέκτης χρέους προς την Ελλάδα. Έχει διατηρήσει μία αδιάλλακτη στάση, χωρίς καμία αναγνώριση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης της. Πολύ απλά δεν τους ενδιέφερε. Ο κύριος στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν να αναγκάσει την Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της όσον αφορά το χρέος, ακόμα και μετά από πέντε χρόνια αποτυχημένων πολιτικών…αποτυχημένων υπό την έννοια ότι δεν κατάφεραν να σταματήσουν την βαθιά οικονομική ύφεση στην Ελλάδα. Το μόνο πράγμα που τους ενδιέφερε εκεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν η αποπληρωμή του χρέους, και αν δεν γινόταν η αποπληρωμή, αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν προσπάθειες αποσταθεροποίησης της Ελλάδας, που θα έφερναν νέα φυγή κεφαλαίων και αποεπένδυση στην χώρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας ολιγαρχικός θεσμός που σχεδιάστηκε για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Γερμανών, Άγγλων και Γάλλων τραπεζιτών εις βάρος των συμφερόντων των πολιτών της Ευρώπης.

Όσον αφορά το θέμα των προσφύγων, η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρει ένα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κρίση, καθώς οι πρόσφυγες προέρχονται από χώρες όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, διεξάγει βίαιους και καταστροφικούς πολέμους. Μιλάω για χώρες όπως την Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη και τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής. Έχουν καταστρέψει τις οικονομίες αυτών των χωρών, έχουν προωθήσει μισθοφόρους παραστρατιωτικούς και τρομοκρατικές οργανώσεις, σεκταριστικές συγκρούσεις, και τώρα αντιμετωπίζουν το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών, καθώς οι άνθρωποι που έχουν ξεριζωθεί εξαιτίας αυτών των πολέμων οδεύουν προς την Ευρώπη, ακριβώς επειδή η Ευρώπη κατέστρεψε τα νοικοκυριά τους και τις πατρίδες τους. Αυτό που λένε ουσιαστικά οι πρόσφυγες είναι ότι εσείς στην Ευρώπη δημιουργήσατε αυτή την κατάσταση, και τώρα πρέπει να την αντιμετωπίσετε. Η Ευρώπη ξερίζωσε αυτούς τους λαούς, αλλά τώρα θέλει να αποφύγει τις επιπτώσεις των επιλογών της και το μαζικό κύμα προσφυγών από αυτές τις χώρες, που είναι αποτέλεσμα των πολέμων που διεξάγουν μαζί οι Ευρωπαίοι με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

ΜΝ: Πριν ολοκληρώσουμε την συζήτηση μας, τι πιστεύετε ότι θα ήταν οι καλύτερες πολιτικές λύσεις για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή; Πιστεύετε ότι η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη είναι η καλύτερη λύση για την χώρα;

JP: Νομίζω πως η μοναδική λύση είναι η ρήξη με την ολιγαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η επανάκτηση της ανεξαρτησίας σας, σε εθνικό και πολιτικό επίπεδο. Είναι επίσης αναγκαίο να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, να δημιουργήσει εναλλακτικές εμπορικές σχέσεις, να ανακαλέσει τις ιδιωτικοποιήσεις, να εφαρμόσει μορατόριουμ για το χρέος, να εφαρμόσει περιορισμούς στη διακίνηση κεφαλαίων έξω από την χώρα και να εθνικοποιήσει το τραπεζικό σύστημα. Με άλλα λόγια, πρέπει η Ελλάδα να διακινήσει και να δώσει ιδιαίτερο βάρος σε όσο το δυνατόν περισσότερο εθνικούς πόρους διαθέτει, και να αναπτύξει νέες εμπορικές σχέσεις με την Ευρώπη που όμως θα είναι βασιζόμενες στην ισότητα και εκτός του πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει η Ελλάδα να έχει την δική της δημοσιονομική πολιτική, το δικό της νόμισμα, και να έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την νομισματική πολιτική ως εργαλείο για την ανάπτυξη της οικονομίας, για παράδειγμα όταν θα χρειαστεί να προχωρήσει σε υποτίμηση για να προωθήσει τις εμπορικές συναλλαγές της. Πρέπει να επανακτήσει το έλεγχο της οικονομίας της η Ελλάδα και να δημιουργήσει νέες σχέσεις και δεσμούς με χώρες όπως την Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, την Βενεζουέλα, και με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά με διαφορετικό πλαίσιο από το σημερινό. Πιστεύω ότι η παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι καταστροφική, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποδείξει ότι ένας αυθαίρετος και δικτατορικός θεσμός που δεν υπολογίζει τα συμφέροντα των κρατών-μελών της και τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν.

ΜΝ: James, σας ευχαριστώ πολύ που πήρατε το χρόνο να μας μιλήσετε σήμερα εδώ στο Διάλογος Radio, και για την πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση σας.

JP: Εγώ σας ευχαριστώ Μιχάλη, καλή συνέχεια.

Ζητούμε συγνώμη για τυχόν λάθη που έγιναν κατά τη διάρκεια απομαγνητοφώνησης της συνέντευξης.