Του Μιχάλη Νευραδάκη
Ζούμε για άλλη μία φορά μέρες πολιτικής και κοινωνικής αστάθειας στην Ελλάδα. Μέρες όπου μία σημαντική μερίδα των πολιτών έχει αρχίσει εκ νέου την αναζήτηση ενός νέου πολιτικού φορέα που θα βγάλει την χώρα από το σημερινό της αδιέξοδο, που θα προσφέρει «ελπίδα» και «αλλαγή», που θα τα βάλει με το κατεστημένο, που θα σταματήσει την κρίση και θα επαναφέρει την χώρα σε ρυθμούς ανάπτυξης.
Όλα αυτά τα ακούγαμε και πέρυσι τέτοια εποχή, όταν πολύς κόσμος εντός και εκτός Ελλάδας πίστευε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελούσε τέτοια πολιτική δύναμη. Και το πίστευαν αυτό με βάση τα λόγια και τις υποσχέσεις. Τα μεγάλα λόγια του Τσίπρα, του Σταθάκη, το σχίσιμο των μνημονίων, την κατάργηση τους με ένα νόμο και ένα άρθρο, το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, υποσχέσεις και υποσχέσεις και ξανά υποσχέσεις, με κυριότερη υπόσχεση ότι όλα αυτά θα γινόντουσαν εντός Ευρώπης, εντός Ευρωζώνης, και ότι μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ, με το που θα ανέβαινε στην εξουσία, θα άλλαζε όλη την Ευρώπη.
Κανένας δεν παρατήρησε την αλλοίωση του προεκλογικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ τότε. Από εκεί που κάποτε έλεγε ο Τσίπρας ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να ακούσει για έξοδο από το ευρώ ακόμα και σαν εναλλακτικό σενάριο ή σχέδιο Β’. Από εκεί που μιλούσε για την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, εγκατέλειψε αυτές τις υποσχέσεις για αναμόρφωση των τραπεζών. Ο τέως αντιμηνμονιακός οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας, που δυστυχώς του πήραμε τρεις συνεντεύξεις παλαιότερα εδώ στο «Διάλογος», που τον Οκτώβρη του 2014 παρουσίασε το λεγόμενο «ριζοσπαστικό» οικονομικό του πρόγραμμα, βγήκε στο BBC τον Γεννάρη του 2015, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, και δικαιολογούσε το οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι ήταν παράδειγμα «ήπιου Κεϋνσιανισμού». Δεκάδες πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ τότε, το Ιανουάριο του 2015, και περισσότερο από δέκα πήραν στη συνέχεια υπουργικό αξίωμα, στην κυβέρνηση της υποτιθέμενης αλλαγής.
Αλλά ίσως η μεγαλύτερη ένδειξη για την κωλοτούμπα και την προδοσία που θα ακολουθούσε ήταν η ενσωμάτωση του τζάμπα μάγκα Γιάνη Βαρουφάκη στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ και ο ορισμός του ως υπουργός οικονομικών στη συνέχεια. Ο Βαρουφάκης, πρώην ΠΑΣΟΚος και αυτός καθώς ήταν για χρόνια σύμβουλος του Γιωργάκη, είχε καλλιεργήσει την φήμη ότι ήταν ένας «ριζοσπαστικός», «αντιμνημονιακός» οικονομολόγος που με τσαμπουκά θα πήγαινε στους Ευρωπαίους και θα απαιτούσε τέλος της λιτότητας και των μνημονίων, αλλά που μας έλεγε ταυτόχρονα ότι είναι αδύνατον μία χώρα να φύγει από την Ευρωζώνη και πως απορρίπτει τις κινήσεις χωρών όπως την Αργεντινή και την Ισλανδία, προς αναζήτηση μίας λεγόμενης «Ευρωπαϊκής λύσης». Αυτά φαίνεται πως δεν τα πρόσεξε κανείς. Γι’ αυτό ίσως πήρε τους περισσότερους σταυρούς από οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Σήμερα, ένα χρόνο αργότερα, είμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές, και αυτή τη φορά, ο Γιάνης Βαρουφάκης, γόνος μίας πλούσιας οικογένειας καθώς ο πατέρας του ήταν πρόεδρος της Χαλυβουργικής, παρουσιάζεται ως ο μεγάλος σωτήρας που, ύστερα από την πετυχημένη πορεία του ως υπουργός οικονομικών, και με τα μεγάλα του λόγια για αλλαγή προς μία λεγόμενη δημοκρατική Ευρώπη, είναι έτοιμος να παρουσιάσει στις 9 Φεβρουαρίου το νέο πανευρωπαϊκό του πολιτικό κόμμα, ξανά με τις μεγάλες υποσχέσεις για ελπίδα, για την αλλαγή προς μία καλύτερη και δικαιότερη και διαφορετική Ευρώπη. Φυσικά αυτή η παρουσίαση θα γίνει στο Βερολίνο–που αλλού;–και φυσικά όλοι αυτοί που πέρυσι παπαγάλιζαν κάθε λέξη του σωτήρα Τσίπρα και που έβριζαν με χυδαίο τρόπο οποιονδήποτε τολμούσε να ισχυριστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ψέμματα και δεν θα τηρούσε έστω και τις αλλοιωμένες υποσχέσεις του, τώρα κάνουν ακριβώς τα ίδια με το νέο τους σωτήρα, τον Μπαρουφάκη… συγνώμη, Βαρουφάκη. Έχοντας ξεχάσει φυσικά αυτά που έλεγαν πέρυσι σε όλους όσους προέβλεψαν, εν τέλει, την κωλοτούμπα και προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ, κρέμονται τώρα από τα μεγάλα λόγια του Βαρουφάκη και της παρέας του και δεν θέλουν να ακούσουν την παραμικρή αντίθετη άποψη.
Ας τους θυμίσουμε λοιπόν, είτε τους αρέσει είτε όχι, τα μεγάλα «επιτεύγματα» του Βαρουφάκη όσο ήταν υπουργός, αλλά και πριν και μετά από αυτό.
Ο Γιάνης Βαρουφάκης λοιπόν ήταν αυτός που ως υπουργός οικονομικών, τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης πέρυσι, πήγε στις πρώτες διαπραγματεύσεις στο Eurogroup προτείνοντας τη συνέχιση του 70% των προηγούμενων μνημονιακών δεσμεύσεων, προσωρινά όπως μας έλεγε, για άλλους έξι μήνες. Ουδέποτε τόλμησε να θέσει το θέμα εξόδου από την Ευρωζώνη, έστω και σαν απειλή ή σαν σχέδιο Β’. Μάλιστα, δήλωσε δημοσίως, την εποχή που υποτίθεται πως διαπραγματευόταν με τους «κακούς» Ευρωπαίους, ότι δεν υπάρχει σχέδιο Β’! Ήταν λοιπόν αναμενόμενο αυτό το 70% που πρότεινε ο «ιδιοφυΐας» Βαρουφάκης να γίνεται εν τέλει 100%, δηλαδή συνέχιση του 100% των μνημονίων 1 και 2, για άλλους τέσσερις μήνες όπως μας έλεγαν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Βαρουφάκης είχε στη συνέχεια το θράσος να επιστρέψει στην Ελλάδα και να κάνει λόγο για συμφωνία που περιέχει «δημιουργική ασάφεια» και να μας λέει, μαζί με τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ, ότι η «κακή» τρόικα πλέον έχει μετεξελιχθεί στους «καλούς» «θεσμούς».
Οι δικαιολογίες ξεκίνησαν αμέσως από τους τότε απολογητές του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα κάνουν πως δεν τα θυμούνται αυτά. Ότι ο Βαρουφάκης και η κυβέρνηση ήταν καινούριοι, δεν ήταν προετοιμασμένοι για αυτά που θα αντιμετώπιζαν στο Eurogroup, ότι χρειάζονται χρόνο και την στήριξη μας και πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, πως όλοι όσοι διαφωνούσαν ήταν «πρασινομπλέ» και «Χρυσαυγίτες.» Και κάπως έτσι συνέχισαν να κάνουν τα στραβά μάτια. Όπως, για παράδειγμα, όταν ο Βαρουφάκης ανακοίνωσε πως το υπουργείο οικονομικών είχε προσλάβει την μεγάλη χρηματοοικονομική φίρμα Lazard ως σύμβουλος του υπουργείου. Η ίδια Lazard δηλαδή που είχε συμβουλέψει την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για την εισαγωγή του πρώτου μνημονίου, είχε συμβουλέψει την μη εκλεγμένη κυβέρνηση του Παπαδήμου για την εισαγωγή του δεύτερου μνημονίου και είχε συμβουλέψει την κυβέρνηση του Σαμαρά και του Τούρκογλου για τις ιδιωτικοποιήσεις.
Την ίδια εποχή, σε δεκάδες δηλώσεις του στα Ελληνικά και ξένα ΜΜΕ, ο Βαρουφάκης παπαγάλισε τους ίδιους μπαγιάτικους μύθους για τους Έλληνες και για την κρίση, όπως ο μύθος, που έχει αποδειχθεί πως δεν ισχύει, ότι οι Έλληνες έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκτησίας Porsche Cayenne στον κόσμο. Μας έλεγε για τους «σκληρά εργαζόμενους» Γερμανούς φορολογούμενους που πληρώνουν από την τσέπη τους για την «διάσωση» της Ελλάδας, άλλο ένα μεγάλο ψέμα καθώς η Γερμανία και η τρόικα γενικότερα έχουν βγάλει μεγάλο κέρδος μόνο από τα τοκοχρεολύσια που πληρώνει η Ελλάδα, χώρια από τα φιλέτα που έχουν αρπάξει σε εξευτελιστικές τιμές λόγω των ιδιωτικοποιήσεων. Και μας μιλούσε για την ανάγκη να επιστρέψουμε σε έναν «λιτό βίο» την ίδια στιγμή που φωτογραφήθηκε μαζί με την σύζυγο του να απολαμβάνει αστακό και σαμπάνια στο σπίτι τους κάτω από την Ακρόπολη.
Αυτά όμως δεν ήταν τίποτα σε σχέση με όσα ακολούθησαν. Ο Βαρουφάκης, μαζί με τους υπόλοιπους σωτήρες του ΣΥΡΙΖΑ, επέλεξαν και ψήφισαν τον διεφθαρμένο, συντηρητικό, αρχιμνημονιακό πρώην υπουργό της Νέας Δημοκρατίας, τον Προκόπη Παυλόπουλο, ως πρόεδρος της δημοκρατίας. Πάλι οι απολογητές του ΣΥΡΙΖΑ και του Βαρουφάκη μας έλεγαν να τους δώσουμε χρόνο. Ο Βαρουφάκης δήλωσε κατ’ επανάληψη ότι το χρέος της Ελλάδας θα αποπληρώνεται στο διηνεκές και ότι είναι νόμιμο—αυτά την ίδια τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση είχε στήσει επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους, για τα μάτια του κόσμου όπως αποδείχθηκε. Σε συνέντευξη του στο πρακτορείο Associated Press, ο Βαρουφάκης δήλωσε ότι θα «στύψει την πέτρα» για να αποπληρωθεί το ΔΝΤ, ενώ σε άλλη συνέντευξη ο Βαρουφάκης δήλωσε ότι επιθυμεί καλή σχέση με την Λαγκάρντ και το ΔΝΤ, το οποίο διατηρεί θέσεις με τις οποίες ο ίδιος προσωπικά συμφωνεί.
Ο Βαρουφάκης κατ’ επανάληψη δήλωνε ότι είναι Ευρωπαίος και όχι Έλληνας και ότι επιθυμεί τη δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Έλεγε ότι η Ευρωζώνη είναι σαν το «Hotel California», από όπου μπορείς να κάνεις τσεκ άουτ όποτε θέλεις αλλά από όπου δεν μπορείς να φύγεις ποτέ. Τέτοια ήταν η διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη, όπως επίσης όταν δήλωσε σε συνέντευξη στο τηλεοπτικό δίκτυο ABC της Αυστραλίας ότι ακόμα και αν ήθελε, η Ελλάδα δεν είχε την δυνατότητα να εκδώσει δικό της νόμισμα καθώς το νομισματοκοπείο καταργήθηκε και καταστράφηκε μετά την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Μάλλον δεν γνώριζε ότι το νομισματοκοπείο ακόμα υπάρχει και μάλιστα εκεί τυπώνονται τα χαρτονομίσματα των 20 ευρώ.
Στη συνέχεια, ο μεγάλος «αγωνιστής» και «αντιμνημονιακός» Βαρουφάκης δήλωσε πως δεν θα ανατραπούν όλες οι προηγούμενες αποκρατικοποιήσεις, και ότι συμφωνεί με την ιδιωτικοποίηση περιουσιακών στοιχείων όπως των αεροδρομίων και των λιμανιών «υπό όρους». Όρους που τους περιέγραψε με θαυμάσιο τρόπο ο οικονομολόγος Δημήτρης Καρούσος στην εκπομπή μας πριν μία εβδομάδα. Μάλιστα, ο Βαρουφάκης δήλωσε ιδιαίτερα θετικός στην επέκταση των υποτιθέμενων επενδύσεων της Cosco στην Ελλάδα, μέσω της εξαγοράς του λιμανιού του Πειραιά μεταξύ άλλων.
Προχωρώντας ακάθεκτος, ο Βαρουφάκης επέλεξε την Έλενα Παναρίτη ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Η ίδια Έλενα Παναρίτη που είναι πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας και που είχε σχεδιάσει τις καταστροφικές πολιτικές «Fujishock» που οδήγησαν εκατομμύρια άτομα στο Περού στην εξαθλίωση, όπου οι τιμές βασικών αγαθών αυξήθηκαν ακόμα και 8000%, όπου εκατοντάδες δημόσιες επιχειρήσεις ξεπουλήθηκαν, και όλα αυτά για λογαριασμό μίας αυταρχικής κυβέρνησης ο πρόεδρος της οποίας εκτελεί πλέον ποινή φυλάκισης 25 ετών για δολοφονίες και άλλα εγκλήματα. Η ίδια Έλενα Παναρίτη που σαν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει «ναι σε όλα» στα μνημόνια. Αυτή ήταν η επιλογή του «ήρωα» Γιάνη Βαρουφάκη. Εν το μεταξύ, δεν υπήρξε μιλιά για το θέμα των Γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων, και δεν προχώρησαν έρευνες κατά του Γιάννη Στουρνάρα και άλλων πρώην μνημονιακών υπουργών που υποτίθεται πως θα τους τσάκιζε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο «αντιμνημονιακός αγωνιστής» Βαρουφάκης.
Κάπως έτσι, φτάσαμε στην άνοιξη του 2015, όταν η κυβέρνηση, με τον Βαρουφάκη να είναι ακόμα υπουργός οικονομικών, προχώρησε με την εφαρμογή πράξης νομοθετικού περιεχομένου, κάτι που είχε υποσχεθεί πριν από τις εκλογές πως δεν θα το έκανε, για να δεσμεύσει όλα τα χρηματικά αποθέματα του δημοσίου. Στη συνέχεια αυτή η πράξη επικυρώθηκε και από την Βουλή, και με ψήφο του Βαρουφάκη. Και κάπως έτσι αφαιρέθηκαν όλα τα χρηματικά αποθέματα από όλο το δημόσιο τομέα, απλά για να πληρωθεί η δόση ενός μηνός προς το ΔΝΤ! Στη συνέχεια ο Βαρουφάκης και η κυβέρνηση, στις υποτιθέμενες «σκληρές» διαπραγματεύσεις τους με τους λεγόμενους θεσμούς, κατέθεσαν μία πρόταση 47 σελίδων προς τους λεγόμενους θεσμούς που περιείχε νέα μέτρα ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ, πρόβλεψη για συνεχώς αυξανόμενο πρωτογενή πλεόνασμα, δηλαδή περαιτέρω λιτότητα, πρόβλεψη για νέα αύξηση της φορολογίας, κατάργηση πρόωρων συντάξεων και ενοποιήσεις ασφαλιστικών ταμείων, και τις ιδιωτικοποιήσεις των αεροδρομίων και των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Δηλαδή όλα όσα κάνει σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Βαρουφάκη, τα είχε προτείνει ο ίδιος ο Βαρουφάκης ως υπουργός οικονομικών τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2015. Την ίδια εποχή δηλαδή που ο ίδιος ο Βαρουφάκης ομολόγησε ότι σκέφτεται να εισάγει παράλληλο νόμισμα όπως τα IOU της Καλιφόρνια. Την ίδια εποχή που ο ίδιος ο Βαρουφάκης είχε ομολογήσει πως θα επιβληθούν τα capital controls.
Στη συνέχεια, ακολούθησε το δημοψήφισμα όπου ούτε ο Βαρουφάκης ούτε κανένα άλλο κυβερνητικό στέλεχος δεν μας είπε ποια θα είναι η εναλλακτική σε περίπτωση που επικρατήσει το «όχι», δηλαδή δεν δεσμεύθηκαν σε τίποτα σε περίπτωση απόρριψης της πρότασης των λεγόμενων θεσμών. Και στη συνέχεια, ο ίδιος ο Βαρουφάκης «έτυχε» να μην μπορεί να παραβρεθεί στην κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή που θα έδινε εξουσιοδότηση στον Τσίπρα για να κλείσει συμφωνία με τους λεγόμενους «εταίρους», ωστόσο δήλωσε δημοσίως ο Βαρουφάκης ότι αν ήταν στη Βουλή θα ψήφιζε «ναι», δηλαδή θα έδινε και αυτός την συγκατάθεση του στην συμφωνία που ακολούθησε που μας έφερε το τρίτο μνημόνιο.
Αυτός ο τσαρλατάνος λοιπόν, με μία πορεία σαν υπουργός που είναι άκρως μνημονιακή, είναι τώρα αυτός που θα σώσει όχι μόνο την Ελλάδα, που εν τέλει είναι μία κολοπετινίτσα για αυτόν, αλλά όλη την Ευρώπη. Αυτός που έχει εξυμνήσει την «ριζοσπαστική» και «δυναμική» ατομικότητα του Θατσερισμού, δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού, και εξύμνησε την Θάτσερ στην προσωπική του ιστοσελίδα μετά το θάνατο της τον Απρίλη του 2013. Ο ίδιος που δέχθηκε να παρουσιάσει το καινούριο του βιβλίου στο Μέγαρο Μουσικής τον Ιανουάριο του 2015, λίγο πριν τις εκλογές, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου του Σκάει και της «σοβαρής Χρυσής Αυγής».
Αυτός, κυρίες και κύριοι, είναι ο τσαμπουκάς, μάγκας, αντιμνημονιακός, ιδιοφυΐας και σωτήρας Γιάνης Βαρουφάκης. Τρέξτε και ψηφίστε τον! Στα σοβαρά όμως, πότε θα σταματήσουμε επιτέλους να πιστεύουμε στην ελπίδα που το ίδιο το σύστημα μας πασάρει;