Του Μιχάλη Νευραδάκη

Αν κάποιος ήταν πρόθυμος να πιστέψει τα μέσα ενημέρωσης και τους απολογητές του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα πίστευε ότι η Ελλάδα έχει επιτέλους μία κυβέρνηση που υπερασπίζει τις ανάγκες και το συμφέρον του λαού και της χώρας, που λέει όχι στην λιτότητα και στις απαιτήσεις της τρόικας, και που αλλάζει ριζικά τα πολιτικά, οικονομικά, και κοινωνικά δεδομένα στην χώρα.

Όμως, αν ρίξει κανείς μία ματιά στις προτάσεις της ίδιας της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ προς την τρόικα και τους λεγόμενους θεσμούς, θα διαπίστωνε πολύ γρήγορα ότι δεν γίνεται κανένας αγώνας και καμία διαπραγμάτευση. Οι 47 σελίδες της κυβερνητικής πρότασης προς τους θεσμούς συμπεριλαμβάνουν την συνέχιση της λιτότητας μέσω της διατήρησης του πρωτογενούς πλεονάσματος, που μάλιστα προβλέπεται να αυξάνεται τα επόμενα χρόνια. Προβλέπει την πλήρη αποπληρωμή του χρέος, νέους φόρους και μονιμοποίηση άλλων, προσωρινών φόρων, και τη συνέχιση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και μετά το 2020. Δεν έχει γίνει καμία διαπραγμάτευση, παρά τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα της νέας κυβέρνησης. Ακόμα και ο σελέμπριτι υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, σε πρόσφατη τηλεοπτική εμφάνιση, ομολόγησε ότι ουσιαστικά δεν διεξάγεται διαπραγμάτευση, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης δήλωσε πρόσφατα ότι οι προτάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης δεν βασίζονται ούτε στις προγραμματικές δηλώσεις, ούτε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Επίσης, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος της Βουλής Αλέξης Μητρόπουλος δήλωσε πρόσφατα ότι η Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει νέο μνημόνιο.

Άλλο ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα ήταν η υποτιθέμενη μη πληρωμή του ΔΝΤ από την κυβέρνηση για την δόση της 5 Ιουνίου. Μεγάλη μερίδα των Ελληνικών και ξένων μέσων ενημέρωσης παρουσίασαν τη μη πληρωμή της δόσης σαν κανονική στάση πληρωμών, ή σαν μία θαρραλέα κίνηση αντίστασης κατά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των θεσμών. Και οι δύο αντιλήψεις είναι λάθος. Το μόνο που κατόρθωσε η κυβέρνηση ήταν να αναβάλλει την πληρωμή προς το ΔΝΤ για το τέλος του μήνα, όταν θα πληρωθούν μαζί όλες οι δόσεις του Ιουνίου προς το ταμείο. Και από τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ λεηλάτησε με πράξη νομοθετικού περιεχομένου όλα τα δημόσια ταμεία για την αποπληρωμή του ΔΝΤ τον Απρίλιο και το Μάιο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψουμε πως δεν θα γίνει το ίδιο και τώρα. Αν όμως έχετε ακόμα αμφιβολίες, ας προσέξετε τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα στις 4 Ιουνίου, όταν μετά από ερώτηση για τις πληρωμές προς το ΔΝΤ, είπε “μην ανησυχείτε, ήδη έχουμε πληρώσει €7,5 δισεκατομμύρια”. Αυτό όμως που δεν μας λέει ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, και η υπόλοιπη παρέα τους είναι ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεκάδες χώρες δεν έχουν αποπληρώσει, κατά καιρούς, το ΔΝΤ και συνεχίζουν να μην πληρώνουν σήμερα. Πρέπει επίσης να τονίσουμε, για άλλη μία φορά, ότι το ΔΝΤ έχει αποσπάσει κέρδη ύψους €2,5 δισεκατομμυρίων από το πρόγραμμα υποτιθέμενης “διάσωσης” της Ελλάδας από το 2010 μέχρι σήμερα, με το 92% αυτών των χρημάτων να έχει πάει πίσω στις Ευρωπαϊκές τράπεζες και τους λεγόμενους θεσμούς.

Και όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, ο κατά τα άλλα “ηρωικός” υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαροφάκης συνεχίζει την απίστευτη διγλωσσία του, λέοντας ότι η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός δεν μπορούν να ανεχθούν περαιτέρω λιτότητα και μετά προτείνοντας ακόμα περισσότερη λιτότητα και την πλήρη αποπληρωμή του δημόσιου χρέους στο διηνεκές. Σαν να μην έφτανε αυτό όμως, ο Βαρουφάκης είχε το απίστευτο θράσος να προτείνει, σε πρόσφατο άρθρο του, την επίσκεψη της Μέρκελ στην Ελλάδα για να δώσει μία ομιλία “ελπίδας” προς τον Ελληνικό λαό. Αυτή η πρόταση είναι τουλάχιστον απαράδεκτη.

Αυτή η πρόταση ωστόσο δεν πρέπει να μας ξαφνιάσει. Ο Βαρουφάκης, μαζί με τον Σταθάκη και τον Τσακαλώτο, επέλεξαν πρόσφατα την Έλενα Παναρίτη για την θέση του εκπροσώπου της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. την ίδια Παναρίτη που είχε πει σε συνέντευξη της στην Guardian, και ενώ ήταν εκλεγμένη στο Ελληνικό κοινοβούλιο, ότι είναι Αμερικανίδα, όχι Ελληνίδα. Την ίδια Παναρίτη που ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ από το 2009 έως το 2012 ψήφισε όλες τις μνημονιακές πράξεις. Την ίδια Παναρίτη που φημίζεται στην Λατινική Αμερική για τις πολιτικές Fujishock στο Περού, που οδήγησαν εκατομμύρια άτομα στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, που ιδιωτικοποίησαν εκατοντάδες χιλιάδες ακίνητα και κατάργησαν την συλλογική ιδιοκτησία της γης από τους ιθαγενείς του Περού, και που εφαρμόστηκαν από μία κυβέρνηση της οποίας ο πρόεδρος πλέον βρίσκεται στην φυλακή μετά από καταδίκη για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και χρήση ταγμάτων θανάτου. Αυτά τα έχει περιγράψει η Παναρίτη σε άρθρα της ως “το θαύμα του Περού,” και αυτή ήταν η επιλογή του “ιδιοφυΐα” Βαρουφάκη για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο ΔΝΤ.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, και η παρέα τους είναι απολύτως δεσμευμένοι με την Ευρώπη και το λεγόμενο “Ευρωπαϊκό όνειρο.” Μόνο που μερικά όνειρα είναι εφιάλτες, και το Ευρωπαϊκό όνειρο αποτελεί ένας μεγάλος εφιάλτης για τον Ελληνικό λαό. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα για την Ελλάδα όσο παραμένει στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι ένας ριζικά αντιδημοκρατικός, αυταρχικός θεσμός που ιδρύθηκε από πρώην Ναζί και όπου όλες οι θέσεις-κλειδιά δεν εκλέγονται και ανήκουν σε άτομα που προέρχονται συνεχώς από τις ίδιες χώρες, δηλαδή τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Γαλλία, και τις Σκανδιναβικές χώρες κατά κύριο λόγο. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει ούτε δημοκρατία, ούτε διάλογος, και το είδαμε αυτό για άλλη μία φορά στις 10 Ιουνίου, όταν το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αποφάσισε να μην συζητήσει την Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου, που διαπραγματεύεται στα κρυφά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή επίτροπος εμπορίου Cecilia Malmström δήλωσε ότι “δεν δέχεται εντολές από το Ευρωπαϊκό λαό.”

Και όπως δεν υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επίσης δεν υπάρχει ελπίδα για οποιαδήποτε κυβέρνηση που επιμένει να παραμείνει στην Ευρωζώνη και στην λεγόμενη Ευρωπαϊκή οικογένεια. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει πολύ καλή δουλειά όσον αφορά την παραπλάνηση του κόσμου, προσποιώντας ότι υπερασπίζεται την Ελλάδα και τους Έλληνες ενώ συχνά δείχνει τις πραγματικές προθέσεις της. Όταν, για παράδειγμα, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την αποπομπή του υπουργού προστασίας του πολίτη Γιάννη Πανούση επειδή εφαρμόζει τις ίδιες αστυνομικές πρακτικές του Νίκου Δένδια, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης δήλωσε ότι “δεν μας απασχολεί αυτό το θέμα.” Και παρόλο που κάποτε είχε προταθεί να μετατραπεί το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού σε μητροπολιτικό πάρκο που θα ήταν μάλιστα το μεγαλύτερο της Ευρώπης, τώρα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να χρησιμοποιηθεί ένα κομμάτι του πρώην αεροδρομίου για την επεξεργασία απορριμάτων, ενώ προβλέπεται η ιδιωτικοποίηση του υπολοίπου. Μιλάμε για την ίδια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει διατηρήσει στην θέση του τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου παρά τις ποινικές διώξεις που εκκρεμούν εις βάρος του για την διόγκωση του Ελληνικού ελλείμματος και χρέους, μία κίνηση που τελικά οδήγησε την Ελλάδα υπό την εποπτεία της τρόικας και στα μνημόνια.

Οι απολογητές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του νεοφιλελευθερισμού λένε συνεχώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή, όπως κάποτε είχε πει και η Margaret Thatcher. Και όμως, υπάρχουν χώρες και λαοί που μας έχουν δείξει ότι πάντα υπάρχει άλλη επιλογή και άλλος δρόμος, όπως η Ισλανδία, που ξεπέρασε την δική της οικονομική καταστροφή αφήνοντας τις τράπεζες να καταρρεύσουν, φυλακίζοντας τους τραπεζίτες, και εφαρμόζοντας προσωρινούς περιορισμούς στην διακίνηση του κεφαλαίου, ενώ στην Ιταλία, ο αρχηγός του Κινήματος 5 Αστέρων Beppe Grillo έχει μαζέψει 200.000 υπογραφές για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή ή μη της Ιταλίας στην Ευρωζώνη.

Αυτό όμως που ακούμε συνεχώς στην Ελλάδα είναι ότι “πρέπει να παραμείνουμε στην Ευρώπη.” Μας λένε συνέχεια τα ΜΜΕ και τα μεγάλα κόμματα ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ποσοστό 70 έως 80% που υποστηρίζει την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Αυτή η προπαγάνδα είναι τόσο καλή και τόσο αποτελεσματική που ακόμα και κάποιοι μεγάλοι αναλυτές και διανοούμενοι του εξωτερικού, όπως ο Tariq Ali, που του μιλήσαμε νωρίτερα στην εκπομπή μας, πιστεύουν αυτά τα ποσοστά. Κανένας όμως δεν αναφέρεται στο γεγονός ότι δεν υπάρχουν ανεξάρτητες και αντικειμενικές δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, ότι δηλαδή όλες οι δημοσκοπήσεις διεξάγονται από διαπλεκόμενες εταιρίες για λογαριασμό διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης. Κανένας δεν μιλάει για δύο πρόσφατες Ευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις που λένε κάτι διαφορετικό, ότι το 52 με 53% των Ελλήνων προτιμούν έξοδο από την Ευρωζώνη. Αυτά όμως δεν θα τα ακούσετε στο Sky, στο Μούγκα Μου, στην Αυγή, ούτε στην Guardian, το BBC, και τους New York Times. Και φυσικά δεν θα το ακούσετε αυτό από το κατά τα άλλα αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα εν τέλει έχει αποδείξει ότι δεν είναι αριστερό, δεν διαπραγματεύεται, δεν είναι ριζοσπαστικό, και δεν πολεμάει την λιτότητα.