Του Μιχάλη Νευραδάκη

Αυτή την εβδομάδα στην εκπομπή μας, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε συνέντευξη από άτομο που, σύμφωνα με έναν δημοσιοκάφρο από γνωστή φασιστερή ενημερωτική ιστοσελίδα στην Ελλάδα, δεν είναι αληθινό. Η Déborah Berman-Santana, η καθηγήτρια που ακούσατε σήμερα στην συνέντευξη που παρουσιάσαμε, δεν είναι αληθινός άνθρωπος, αλλά δημιούργημα μου, σύμφωνα με αυτόν τον «δημοσιογράφο» που έχουν δημοσιεύσει άρθρα του και στο πρωτοσέλιδο των New York Times. Ισχυριζόταν ο ίδιος, με άκρος δυσφημιστικό και συκοφαντικό τρόπο, ότι δημιούργησα αυτό το εικονικό άτομο για να φαίνεται ότι ο «Διάλογος» έχει ακόλουθους. Έτσι, για να ξέρουμε ποιες είναι οι φωνές της Ελλάδας στο εξωτερικό. Αυτή είναι η «ποιότητα» της δημοσιογραφίας που υπάρχει στην Ελλάδα, στον χώρο της υποτιθέμενης «αριστεράς», άτομα και μέσα ανενημέρωσης που δυστυχώς πολλοί συμπολίτες μας τους παίρνουν στα σοβαρά.

Όσοι λοιπόν ακούσατε την σημερινή μας συνέντευξη πιστεύω ότι διαπιστώσατε ότι η Déborah Berman-Santana είναι αληθινό άτομο, όπως επίσης έχετε διαπιστώσει, όσοι παρακολουθείτε την εκπομπή μας, ότι ο «Διάλογος» πρόκειται για μία αληθινή ραδιοφωνική εκπομπή που διαφέρει πολύ από το λαμογίστικο δημοσιογραφιλίκι που συνηθίζεται στην Ελλάδα. Και δεν νομίζω ότι θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ελάχιστες ραδιοφωνικές εκπομπές στην Ελλάδα ή στην ομογένεια έχουν παρουσιάσει ένα θέμα όπως το σημερινό, για ένα κράτος, το Πουέρτο Ρίκο, που επί 500 χρόνια βιώνει την αποικιοκρατία και που πλέον βιώνει μία οικονομική κρίση η οποία όντως είναι εικονική, μία κρίση που δημιούργησαν οι αποικιοκράτες, οι οποίοι όμως στέλνουν το λογαριασμό στους πολίτες του κατεχόμενου αυτού αρχιπελάγου.

Γιατί μας ενδιαφέρει αυτό όμως; Η Ελλάδα έχει τα δικά της προβλήματα, έτσι δεν είναι; Τι μας ενδιαφέρει τι γίνεται σε ένα νησί 3,5 εκατομμυρίων στην άλλη άκρη του κόσμου; Και όμως, μας ενδιαφέρει και μας αφορά. Μας αφορά επειδή υπάρχουν τρομακτικές ομοιότητες τόσο στο οικονομικό και πολιτικό κομμάτι της κρίσης που βιώνουν οι δύο χώρες, όσο και στα μέτρα που ακολουθούνται για αντιμετώπιση αυτών των κρίσεων. Ακόμα περισσότερο, μας ενδιαφέρει γιατί είναι μία ένδειξη για κάτι που πολύ εύκολα ξεχνάμε στην Ελλάδα της μουρμούρας, της μιζέριας και της αυτοαπαξίωσης, ότι για την κρίση δεν φταίνε οι «τεμπέληδες» και «μη ανταγωνιστικοί» και «πολυσπάταλοι» και «άχρηστοι» Έλληνες που «δεν παράγουν τίποτα». Μιλάμε για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, για τεχνητές κρίσεις που δημιουργούνται από συγκεκριμένα κέντρα αποφάσεων και που στη συνέχεια δίνουν την αφορμή να εφαρμοστούν συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά μέτρα, που τυχαίνει να είναι πανομοιότυπα όπου και αν εφαρμόζονται, είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για το Πουέρτο Ρίκο, είτε για την Αργεντινή πριν το 2001, είτε για την Ισπανία και την Πορτογαλία και την Κύπρο και την Ιρλανδία και την Ιταλία σήμερα.

Οι ομοιότητες είναι όντως πολλές. Το Πουέρτο Ρίκο δεν έχει το δικαίωμα να κλείσει εμπορικές συμφωνίες χωρίς την έγκριση της Ουάσινγκτον. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Ελλάδας, που πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Κοινής Αγοράς. Στο Πουέρτο Ρίκο έχουν τρομοκρατήσει τους κατοίκους ότι αν διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν, ότι θα έρθει η καταστροφή. Ακριβώς το ίδιο πράγματα λένε τα πολιτικά και δημοσιογραφικά κοράκια για την περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Πουέρτο Ρίκο έχει χρησιμοποιηθεί για την φιλοξενία στρατιωτικών βάσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, και το ίδιο ισχύει στην Ελλάδα με την περίπτωση της Σούδας, και με την υπό συζήτηση πρόταση που σκέφτεται να υιοθετήσει η κυβέρνηση της φασιστεράς και της παρακμής, για την δημιουργία Αμερικανικής βάσης επανδρωμένων αεροσκαφών στην Ελληνική επικράτεια. Στο Πουέρτο Ρίκο λένε στους πολίτες ότι το νησί τους δεν παράγει τίποτα, ότι οι ίδιοι είναι τεμπέληδες και μη ανταγωνιστικοί, και το ίδιο ακούμε στην Ελλάδα, από τους κατά τα άλλα «φίλους» μας τους Ευρωπαίους και ακόμα και από πολλούς Ελληνόφωνους που μισούν την μέρα και την ώρα που γεννήθηκαν Έλληνες. Στο Πουέρτο Ρίκο δεν διδάσκουν την ιστορία του νησιού στα σχολεία, και αυτό πάει να γίνει και στην Ελλάδα, όπου εδώ και χρόνια μαθαίνουν τα παιδιά ότι είναι Ευρωπαίοι πρώτα, και μετά Έλληνες, κάτι που επίσης είχε δηλώσει ο κατά τα άλλα «ηρωικός» Γιάνης Βαρουφάκης.

Επίσης, στο Πουέρτο Ρίκο έχουν αγοράσει πολλά ομόλογα τα αρπακτικά hedge fund, και ακριβώς το ίδιο πράγμα έγινε στην περίπτωση της Ελλάδας. Στο Πουέρτο Ρίκο πρότειναν την εφαρμογή υψηλότερου συντελεστή ΦΠΑ για την ιδιωτική εκπαίδευση, μόνο για να το καταργήσουν εν τέλει για να φαίνεται πως η κυβέρνηση ευαιστοποιείται στις διαμαρτυρίες των πολιτών. Το ίδιο ακριβώς έκανε ο Τσίπρας πριν λίγες μέρες. Στο Πουέρτο Ρίκο υπάρχει μεγάλη φυγή των νέων και μορφωνένων προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, και το ίδιο γίνεται στην Ελλάδα, με τους νέους, που έχουν μάθει ότι είναι πάνω από όλα Ευρωπαίοι, να φεύγουν για τις «πολιτισμένες» χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο. Στο Πουέρτο Ρίκο έχουν καταφέρει να κάνουν το κόσμο να προτιμάει ξένα, εισαγόμενα προϊόντα, και το ίδιο γίνεται και στην Ελλάδα με την αιώνια και συνεχώς αυξανόμενη ξενομανία που κυριαρχεί. Στο Πουέρτο Ρίκο έχουν εφαρμόσει μειώσεις σε μισθούς, στη κοινωνική πρόνοια, στην παιδεία με το κλείσιμο πολλών σχολείων, και μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ προτείνουν τώρα την κατάργηση του κατώτατου μισθού για τους νέους, νέες αυξήσεις στην φορολογία και νέες ιδιωτικοποιήσεις, μεταξύ άλλων, μέσω του σχεδίου “δημοσιονομικής προσαρμογής” που προτείνεται για το Πουέρτο Ρίκο. Ακριβώς τα ίδια έχουν εφαρμοστεί στην Ελλάδα.

Και για να ξέρετε, αυτές οι ομοιότητες δεν υπάρχουν μόνο ανάμεσα στην Ελλάδα και στο Πουέρτο Ρίκο. Ακριβώς οι ίδιες πολιτικές έχουν εφαρμοστεί στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στη Βολιβία, στη Βενεζουέλα, στο Μεξικό, στην Ινδονησία, στη Νότια Κορέα, στην Αίγυπτο, στη Μολδαβία, στην Ουκρανία σήμερα με το Ναζιστικό καθεστώς τους που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την «καλή» Ευρωπαϊκή Ένωση, και στη Ρουμανία, στη Χιλή με τον Πινοσέτ, στο Κονγκό και σε δεκάδες άλλες χώρες από τις οποίες έχει περάσει το Διεθνές Νομισματικό Σφαγείο…συγνώμη, Ταμείο, το οποίο τώρα μας το πλασάρει η κυβέρνηση Τσίπρα αλλά και ο «ηρωικός», για πολλούς, Γιάνης Βαρουφάκης ως «σύμμαχος» και «φίλος» της Ελλάδας, ως ο «καλός αστυνόμος»” δηλαδή.

Εν το μεταξύ, με την κυβέρνηση της ελπίδας και της προόδου που φέραμε για δεύτερη φορά στην εξουσία, πάμε για κατάργηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά, στην προκαταβολή φόρου 100% για τους αυτοαπασχολούμενους, για την ιδιωτικοποίηση 14 αεροδρομίων για 50 χρόνια έναντι €2,1 δισεκατομμυρίων τη στιγμή που μόνο πέρυσι είχαν κέρδος ύψους €447 εκατομμυρίων, πάμε για ηλεκτρονικές κατασχέσεις πρώτων κατοικιών, αύξηση της φορολογίας και κατάργηση επιστροφής φόρου στους αγρότες αντί να προωθούμε την αγροτική παραγωγή, περαιτέρω μείωση της επιδότησης του πετρελαίου, και συνολικά 48 νέων μέτρων λιτότητας που πρέπει να περάσει με το ζόρι το Ελληνικό κοινοβούλιο έως τις 15 Οκτωβρίου. Ενώ προ των πυλών είναι η Διατλαντική εμπορική συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις ΗΠΑ, η λεγόμενη TTIP, που θα είναι η πραγματική ταφόπλακα για ότι έχει απομείνει από την δημοκρατία και στις δύο ηπείρους, καθώς πλέον οι πολυεθνικές εταιρίες θα έχουν, με τη βούλα, εξουσία υπεράνω αυτήν των κρατικών ή ακόμα και των διακρατικών αρχών και που θα οδηγήσει εκατομμύρια επιπλέον άτομα στην ανεργία. Α, αλλά ξέχασα. Σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργο Βαρεμένο, δεν υπάρχουν άνεργοι αλλά «μη οικονομικά ενεργοί». Τρέξτε πάλι να τον ψηφίσετε, εσείς που είσαστε «μη οικονομικά ενεργοί».

Όλα αυτά, για να μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ και στην «Ευρωπαϊκή προοπτική», ή μάλλον παρακμή μας. Μία Ευρώπη που συμμετέχει στην σφαγή που διεξάγεται αυτό το λεπτό στη Μέση Ανατολή. Μία Ευρώπη που έχει συμβάλλει στην οικονομική και πολιτική καταστροφή της Ελλάδος. Πραγματικά ντρέπομαι. Ντρέπομαι για την κατάντια της χώρας και ντρέπομαι ιδίως για την κατάντια του Έλληνα, και ιδίως για την γενιά μου, για τους νέους, που θεωρούν τον εαυτό τους Ευρωπαίοι και όχι Έλληνες, για τους οποίους η ξενομανία και η ξενολατρεία θερίζει, που φεύγουν από την Ελλάδα και κρύβουν ότι είναι Έλληνες, και με όλα αυτά να γίνονται με την πλήρη συναίνεση των γονιών τους, που δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στο εξωτερικό αλλά ξέρουν πολύ καλά την κάθε σαχλαμάρα που τους ταΐζει το Press Project, o Σκαϊ, ο Real FM, η Καθυστερηνή και το Mougka Mou, και που μετά τρέχουν πάλι και ψηφίζουν τους ίδιους, για μία επιδοτησούλα, για ένα διορισμό, για μία χάρη, ένα βολεματάκι, μία εξυπηρέτηση, αντί να ανοίξουν τα ματάκια τους και να μάθουν κάτι για το κόσμο και ποιοι πραγματικά κυβερνάνε. Όπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα λοιπόν, ντροπή σας και εις κατώτερα.