Του Μιχάλη Νευραδάκη
Προφανώς δεν έχει χορτάσει η ανθρωπότητα, και πόσο μάλλον ο Ελληνισμός, από «σωτήρες». Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγω βλέποντας την Ζωίτσα να παρελαύνει το τελευταίο καιρό στα μέσα ενημέρωσης που υποτίθεται ότι την πολεμούν, εν όψει της επίσημης ίδρυσης του καινούριου της πολιτικού κόμματος ή σχήματος. Και όπως ξέρουμε πολύ καλά, ασχέτως αν πολλοί από εμάς από συμφέρον η προσωρινή αμνησία ξεχνάμε, η Ζωίτσα ξέρει πολύ καλά από σχήματα, καθώς ήταν η ίδια η «ηρωίδα» Ζωίτσα που μας είχε πει ότι η υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο ήταν «σχήμα λόγου».
Η Ζωίτσα, ακολουθώντας τα βήματα του Τσίπρα, του Ολάντ, των Podemos που εδώ και καιρό εγκατέλειψαν το αυτοαποκαλούμενο «ριζοσπαστικό» οικονομικό τους πρόγραμμα, του Κόρμπιν στην Αγγλία, του Γιάνη Μπαρουφάκη…συγνώμη, Βαρουφάκη, και των Μπέρνι Σάντερς και Μπάρακ Ομπάμα, είναι η επόμενη λύση σωτηρίας που προσφέρεται που θα μας σώσει όλους από τα μνημόνια, την άγρια λιτότητα, το αποπνικτικό δημόσιο χρέος, και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ακριβώς όπως θα μας έσωνε ο Τσίπρας το 2015 και ακριβώς πως θα έσωναν οι Ομπάμα και Ολάντ τις χώρες τους όταν εκλέχθηκαν, έχοντας υποσχεθεί στους αφελείς ψηφοφόρους «ελπίδα» και «αλλαγή».
Αυτό που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω όμως είναι πως υπάρχουν ακόμα τόσοι και τόσοι συμπολίτες μας, ακόμα και υποτιθέμενοι αντιμνημονιακοί «συναγωνιστές», που αντί να κρίνουν την Ζωίτσα και τον κάθε άλλο «σωτήρα» από τις πράξεις τους όταν ήταν σε θέση εξουσίας, προτιμούν να πιστεύουν τα μεγάλα λόγια τους. Προτιμούν, δηλαδή, να πέφτουν ξανά και ξανά στην ίδια παγίδα, αντί να έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα και με αυτά που έχουν κάνει αυτοί οι φερόμενοι σωτήρες πέραν από τα λόγια τους και τις υποσχέσεις τους.
Έτσι λοιπόν έχουμε σήμερα την Ζωίτσα να πηγαίνει από κανάλι σε κανάλι και να επιτίθεται κατά του Αλέξη Τσίπρα, μιλώντας για την προδοσία του και τα ψέμματα του. Και μένω με την εξής απορία: η Ζωίτσα δεν ήταν και αυτή συμμέτοχη σε αυτή την πρώτη κυβέρνηση του Τσίπρα; Δεν ήταν πρόεδρος του Κοινοβουλίου; Δεν ήταν σε μια ιδιαίτερα ισχυρή θέση εξουσίας; Τότε που ήταν σε αυτή τη θέση εξουσίας, δεν μας τα έλεγε αυτά η Ζωίτσα. Μας έλεγε ότι η υπόσχεση για κατάργηση των μνημονίων από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν «σχήμα λόγου», δικαιολογώντας και νομιμοποιώντας με τον τρόπο της την προδοσία του Τσίπρα, του Βαρουφάκη και της παρέας τους.
Συγνώμη, αλλά η Ζωίτσα που ήταν όταν ο μεγάλος «ιδιοφυΐας» και «σωτήρας» Γιάνης Βαρουφάκης, ως υπουργός οικονομικών, έλεγε δημοσίως ότι το Ελληνικό δημόσιο χρέος, το ίδιο που υποτίθεται πως ήταν στο μικροσκόπιο της υποτιθέμενης επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους που η Ζωίτσα δημιούργησε, θα πληρωνόταν εις το διηνεκές; Αλήθεια, γιατί δεν είπε τίποτα η Ζωίτσα τότε; Και όχι μόνο δεν είπε κάτι, αλλά είναι εξαιρετικά πιθανό να την δούμε να συνεργάζεται στενά με τον Βαρουφάκη και το νέο του πανευρωπαϊκό κίνημα.
Που ήταν η Ζωίτσα όταν η κυβέρνηση του Τσίπρα, με τον Βαρουφάκη ακόμα υπουργό, πέρασε χωρίς κοινοβουλευτική συζήτηση, πράξη νομοθετικού περιεχομένου που δέσμευσε τα χρηματικά αποθέματα του δημόσιου τομέα, για να αποπληρωθεί η δόση ενός μηνός προς το ΔΝΤ; Για να αποπληρωθεί ένα χρέος που υποτίθεται πως η Ζωίτσα, μέσω της επιτροπής λογιστικού ελέγχου της, θα αμφισβητούσε; Γιατί δεν μίλησε τότε η δυναμική, θαρραλέα Ζωίτσα;
Ήξερε όμως η δυναμική, παντελονάτη Ζωίτσα να μιλήσει όταν ήρθε ώρα να πει ότι στηρίζει την κυβέρνηση Τσίπρα, ύστερα από την μεγάλη προδοσία απόρριψης του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. Η πατριώτισσα, ηρωίδα, παντελονάτη Ζωίτσα, αντί να φύγει έστω και εκείνη τη τελευταία στιγμή, όταν πια είχε μπει η ταφόπλακα στο «όχι» της 5ης Ιουλίου και έπεφταν οι υπογραφές για το τρίτο και πιο φαρμακερό μέχρι στιγμής μνημόνιο, επέλεξε να παραμείνει στην θέση της και να στηρίζει δημοσίως τον Τσίπρα και την κυβέρνηση που τώρα θάβει δημοσίως στις εμφανίσεις της στα κανάλια. Αλλά για να μην αδικήσω την Ζωίτσα, ήταν όντως πανταχού παρών εκείνο το διάστημα, όπως είδαμε από το μεγάλο, θαρραλέο «παρών» της στην κρίσιμη ψηφοφορία της Βουλής μετά το δημοψήφισμα. Η παντελονάτη Ζωίτσα δεν είχε τα παντελόνια να πει το όχι που μόλις είχε εκφράσει σχεδόν το 62% του Ελληνικού λαού, ούτε να κλείσει το κοινοβούλιο και να σταματήσει κάθε συζήτηση για το τρίτο μνημόνιο, όπως θα μπορούσε να κάνει ως πρόεδρος της Βουλής.
Μάλιστα, παρέμεινε «πανταχού παρών» η γλυκιά Ζωίτσα μας μέχρι που έμαθε από τον Τσίπρα πως δεν επρόκειτο να συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για της εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Και τότε πια θυμήθηκε η Ζωίτσα ότι υπήρξε προδοσία, ότι η κυβέρνηση δεν τήρησε τον λόγο της, και αποχώρησε.
Αυτή η ίδια η Ζωίτσα, η κάλπικη ηρωίδα που θυμάται να φοράει τα παντελόνια της μόνο όταν έρθει η ώρα να μιλήσει μπροστά στους τηλεοπτικούς φακούς, σαν την καλά εκπαιδευμένη θεατρίνα που είναι, είναι το άτομο που θα μας σώσει, σίγουρα. Είναι το άτομο που σίγουρα θα επαναφέρει την δημοκρατικότητα στην Ελλάδα, και που σίγουρα, πάνω από όλα, θα υπερασπίσει την πατρίδα της. Ποια πατρίδα της όμως; Γιατί όταν μιλάμε για τον πατριωτισμό της Ζωίτσας, σίγουρα δεν μιλάμε για τον πατριωτισμό της προς την Ελλάδα, αλλά προς την Ευρώπη, όπως άλλωστε είδαμε στο Σχέδιο Β’ για την Ευρώπη που συνυπέγραψε μαζί με τον άλλο ήρωα, τον Βαρουφάκη. Ένα «σχέδιο» που αποδέχεται την δομή της υποτιθέμενης «Ενωμένης Ευρώπης» και της Ευρωζώνης, αγνοώντας εντελώς την ρίζα του όλου προβλήματος στην Ευρώπη. Ένα σχέδιο που προτείνει, ως μια λύση, την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος σε χώρες όπως την Ελλάδα, μια κίνηση που θα παρουσιαζόταν ως επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αλλά που στην πραγματικότητα θα δημιουργούσε μια οικονομία δύο ταχυτήτων, με τις εγχώριες δημόσιες πληρωμές να γίνονται με ένα άχρηστο χρεόγραφο, ένα IOU, και με τους λίγους προνομιούχους κατέχοντες του ευρώ να οργιάζουν εις βάρος της υπόλοιπης, εξαθλιωμένης κοινωνίας. Τα παράλληλα νομίσματα έχουν φέρει οικονομική καταστροφή όπου έχουν εφαρμοστεί, αλλά για την Ζωίτσα, τον Βαρουφάκη, και τους απολογητές και γλείφτες τους, αυτό είναι το σχέδιο που υποτίθεται πως θα σώσει την Ελλάδα.
Αυτό που πραγματικά με ξεπερνάει είναι ότι ακόμα και όταν κάποιος παρουσιάσει όλα αυτά τα στοιχεία τον αφελή υποστηρικτή της Ζωίτσας, θα σπεύσει αμέσως να την υπερασπίσει και να την δικαιολογήσει. «Έλα μωρέ, λάθος έκανε, δεν το ήθελε, θυμάσαι την πρώτη ομιλία της στην Βουλή;» Ναι, την θυμάμαι. Και θυμάμαι και κάτι άλλο που εσύ, άσχετε ψηφοφόρε, δεν θυμάσαι: ότι δεν τήρησε καμία από τις μεγάλες υποσχέσεις της στην πραγματικότητα. Ότι ήταν και αυτή μέρος της κυβέρνησης και του κόμματος που ψήφισε τον Παυλόπουλο, που πέρασε την πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την δέσμευση των δημόσιων αποθεμάτων ρευστού, που γύρισε την πλάτη της στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που συνέχισε κανονικά την αποπληρωμή του ίδιου του χρέους που υποτίθεται πως έλεγχε η επιτροπή της Ζωίτσας. Και όσο για τον υποτιθέμενο πόλεμο που δέχθηκε η Ζωίτσα από τα μέσα ενημέρωσης, μάλλον δεν έχετε καταλάβει πως λειτουργεί η λεγόμενη αντίστροφη ψυχολογία. Τα κανάλια, γνωρίζοντας πόσο τους αντιπαθεί πλέον μια μεγάλη μερίδα του λαού, «πολέμησαν» εικονικά την Ζωίτσα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αυτός ο υποτιθέμενος πόλεμος θα λειτουργήσει σαν μια εξαιρετικά καλή διαφήμιση για την ίδια. Τώρα που έπιασε τόπο αυτή η διαφήμιση, η τηλεοπτική κάλυψη έχει αλλάξει ταχύτητα, και ο υποτιθέμενος πόλεμος έχει μετατραπεί σε καλέσματα της Ζωίτσας στις εκπομπές του Παπαχελά και άλλων λαμόγιων, εν όψει φυσικά της εξαγγελίας του νέου της πολιτικού σχήματος.
Πότε επιτέλους θα πάψουμε να πιστεύουμε στους σωτήρες που το ίδιο το σύστημα από το οποίο χρειαζόμαστε σώσιμο, μας πασάρει; Όσο για τα σχήματα λόγου, αυτό που μας έχει αποδείξει η Ζωίτσα είναι ότι όχι μόνο ήταν οι υποσχέσεις περί κατάργησης των μνημονιακών συμβάσεων σχήμα λόγου, αλλά ήταν και είναι επίσης σχήμα λόγου η δημοκρατικότητα και ο πατριωτισμός της.